تکیه بر قطعیات و بدیهیات و پرهیز از ریسک و برنامه جدید، جایی در سیستم مدیریت جاه طلبانه ندارد. مدیریت جاه طلب با پذیرش ریسکهای جدید و تدوین برنامه های جدید، درآمدهای جدید را شناسایی می کند و در طول چند سال به رشد چشمگیر می رسد و نگران شرمنده شدن مقابل فرادست یا فرودست نیست.
با تمامی نقدها و اشکالاتی که در سالهای گذشته بر سیستم شهرداری و شورای شهر وارد بوده که منشاء آنها بی ثباتی مدیریتی بوده است، خیز بلند شهرداری میانه در بودجه بندی سال آتی و فرار از رشدهای لاک پشتی 10 تا 20 درصدی یک حرکت جاه طلبانه، تحسین برانگیز و البته ریسک پذیر است که با درایت شورای شهر و شهرداری و حمایت مردم باید مسجل گردد.
آنچه از پتانسیل شهر میانه می توان تخمین زد با یک برنامه مدون و بی اغماض می توان بودجه های 20 تا 25 میلیارد تومانی را محقق کرد. با شناسائی منابع درآمدی و جدیّت در دریافت آنها می توان در عرض 3 سال به بودجه 50 میلیارد تومانی رسید.
ذیلاً به عنوان یک کارشناس پایه یک سازمان نظام مهندسی و مطلع از امور جاری و عمرانی شهرداری به چند مورد اشاره می کنم. امیدوارم اشتباهات یا نواقض بنده را کارشناسان آگاه تکمیل فرمایند:
1 ـ بودجه سال آتی میانه روی 20 میلیارد تومان بسته شده است که نسبت به بودجه 12 میلیاردی سال جاری حرکت جاه طلبانه و امیدوارکننده است ولی بنده مطمئن هستم می توان 30 میلیارد تومان را هم در سال 92 درو کرد.
2 ـ بودجه بندی میانه برای سال 92 یک بودجه بندی کارشناسی شده بوده و عوام فریب و رسانه پسند نیست. در بودجه بندی شهرداری ها دیده می شود که با دخالت دادن اعداد و ارقام غیرمرتبط در بودجه سال مانند سهم سرمایه گزار، تا 100% و حتی بیشتر به بودجه سال اضافه کرده و عوامفریبی می کنند تا تحسین مدیران استانی را برانگیزند درحالیکه چنین بودجه هایی واقعی نیستند و به اصطلاح بودجه کارشناسی نیست. همینجا از کارشناسان و مدیران مالی شهرداری بابت تدوین این بودجه سالم و بی حباب باید تقدیر کرد.
3 ـ یکی از حبابهای بودجه ها، درآمدهای غیرعملیاتی مانند فروش سرمایه های ثابت (مانند زمین) و سرمایه های متغیر (مانند ماشین آلات) می باشد. در بودجه سال 92 شهرداری، این حباب کوچک بوده و در حد فروش زمینهای بلااستفاده و متروکه است و شهرداری باید هم از این سرمایه راکد به نفع شهروندان بهره ببرد.
4 ـ حجم بالایی از درآمد شهرداری ها ناشی از دریافت انواع عوارض ، تخلف و ... است که شهروند آگاه باید حین پرداخت این مبالغ بجای نفرین بر شهرداری! خشنود از این باشد که در شهرسازی سهیم می شود و با این مبالغ شهر میانه آباد می شود. این درآمدها تعریف شده و تدوین شده است و در تمام کشور دریافت می شود و اگر پیش از این تساهل وجود داشت و اغماض می شد اکنون باید این انتظار بیجا را کنار گذاشته و مبالغ تعریف شده از طرف شهرداری را به حساب شهر و به نیت آبادانی شهر پرداخت کنند.
5 ـ از حبابهای بودجه ای می توان به دخالت بودجه سرمایه گزاران در امور تفریحی یا تجاری در بودجه شهرداری اشاره کرد. هرچند اینچنین هزینه هایی نباید در بودجه ها وارد شوند لیکن شهرداری و شورای شهر باید سرمایه گزاران را ترغیب به سرمایه گزاری در شهر بکند تا هم شهرداری سربلند باشد ، هم سرمایه گزار به درآمد برسد و هم شهروند راضی باشد.
6 ـ از منابع درآمدزائی که در سالهای گذشته از چشم شهرداری به دور مانده و امیدواریم در سال آتی نقش خود را بازی کند، درآمدهای ناشی از تغییر کاربری است. اگر منزل 1000 متری 50 ساله در بر یک خیابان اصلی می تواند به یک مرکز تجاری تبدیل شود چرا هم شهرسازی مان را تقویت نکنیم و هم به درآمد 500 میلیون تومانی نرسیم؟ اگر هر سال 10 طرح اینچنینی تایید شود چه درآمدی برای شهرداری می توان متصور شد؟
7 ـ شرط رضایت شهروند (پرداخت کننده عوارض و تخلف) از شهردار این دو شرط است: الف ـ نتیجه ی این پرداختها را در آبادانی شهر ببیند. ب ـ شهرداری "با دوستان مدارا با غیره بی مدارا" نباشد. از تخلف احدالناسی اغماض نکند و مردم نبینند که مسئولی یا ذی نفوذی 600 متر تخلف کرده و جریمه نداده است. شهروند نبیند که در شرایط مساوی عین هم تخلفی صورت گرفته و ماده 100 یکی نیم درصد و دیگری 4 درصد تعیین شده است. همه عوارض ها و جرایم باید تدوین شده و طبق فرمول باشد تا شهروند از شهردار احساس رضایت کند.
با امید روزهای درخشان برای میانه و رسیدن به بودجه 50 میلیارد تومانی در سال 1394 .
