الآن مقبره نامداران جهانی و ملی میانه در کجا قرار دارند؟ باورش سخت و تلخ است که حتی 1 مقبره از نامداران میانه ای در خود شهر میانه قرار ندارد و دهقان فداکار میتوانست نخستین باشد.
علامه عین القضات میانجی را کافر خواندند و بر سر در مسجدش آتش زدند و اکنون در وسط شهر همدان مقبره و تندیسی برای او ساخته اند.
علامه خونجی در یکی از گورستانهای قدیمی مصر دفن شده است.
عاجز گرمرودی را در مقبره الشعرای تبریز دفن کردند.
میرزا مسعود انصاری و مؤتمن الملک گرمرودی دو وزیر خارجه ایران کبیر در دوره قاجار در نجف اشرف و مشهد مقدس دفن شدند.
در همین چند سال اخیر پروفسور امینی را در بهشت زهرا دفن کردند. استاد محمود طلوعی در قطعه نامداران بهشت زهرا آرام گرفت و استاد بهرام سارنگ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا دفن شد. آیت الله شیخ عمران علیزاده نیز در تبریز به خاک سپرده شد.
در این میان دهقان فداکار که نام و شهرتش از مرز کشور عبور کرده بود، جزو نادر مشاهیری بود که خانواده اش مخالفتی با دفن در میانه نداشتند. لذا بهترین فرصت برای ایجاد مقبره ای در خور و یا راه اندازی قطعه نام آوران بود. تصویب دفن در پارک لاله موجب خوشحالی و امیدواری خیل عظیمی از مردم شد و حتی تا لحظه دفن بسیاری را گمان بر این بود که به سمت ترمینال قدیمی میرویم اما رو به جنوب و به سمت امامزاده رفتیم تا نام و شهرت این بزرگمرد فراموش شود و مقبره او حذف شود و اگر گردشگر لامسلمان و یا خانمها خواستند قبر او را ببینند باید از پشت پنجره به تماشا بایستند.
نیازی به ثبت در تاریخ یا پاسخگویی به مردم نیست اما آن مسئول محترمی که در عرض چند ساعت با دفن در پارک لاله و جنب موزه آثار باستانی میانه مخالفت کرد باید به وجدان خود پاسخگو باشد که چرا این فرصت بسیار بالای معروفیت، محبوبیت و گردشگری را از میانه گرفت؟
