پیشینه سد گرمی و آبرسانی به شهر میانه

 

با سلام خدمت مخاطبان محترم صدای میانه

بنا بر اهمیت آب شرب و دستور ویژه ریاست محترم جمهوری مبنی بر اتمام پروژه آبرسانی به شهر میانه بر آن شدم تا اطلاعاتی در مورد پیشینه پروژه مهم آبرسانی به میانه به اطلاع همشهریان عزیز برسانم. اعداد و ارقام این نوشته ممکن است حدودی و غیرقابل استناد باشد:

-------------------------------------------------------

در سالهای دور به لحاظ خطرات بزرگ حاکم بر سد بزرگ سفید رود در گیلان مانند رسوب گذاری ، زلزله ، سرریز شدن آب مازاد و ... طرح ایجاد سدی پشتیبان به نام سد استور به حجم دو میلیارد متر مکعب تصویب شده بود که پس از وقفه طولانی آغاز به ساخت شد لیکن به لحاظ وارد کردن لطمات جبران ناپذیر بر پیکره میانه از جمله از بین رفتن جاده ترانزیت ، حذف راه آهن ، زیر آب رفتن دهها روستا و هزاران هکتار زمین زراعی ، مقرر گردید با کاهش ارتفاع آن ، حجم ذخیره آب پشت این سد را به یک سوم و حدود 700 میلیون متر مکعب برسانند.

هرچند در چنین شرایطی ساخت چنین سدی در میانه سر تا پا نعمت و برکت بود با اینهمه رایزنی نمایندگان دوره ششم مجلس از 10 سال پیش (مورد اشاره در نامه مهندس حسینی) جهت گرفتن امتیازات منطقه ای به خاطر کمک به سد سفیدرود و استان گیلان شروع شد و مهندس هاشمی و مهندس کیافر نمایندگان دوره ششم میانه در مجلس موفق به اخذ مجوز ساخت 2 سد آیدوغموش و امیرآباد (که بعداً به سد گرمی مسمّی شد) در میانه شدند تا با سد آیدوغموش آب شرب میانه و با سد امیرآباد آب شرب مناطقی از کندوان و پمپاژ هزاران هکتار از اراضی اطراف را تأمین کنند. مضافاً با رایزنی های دولتی و منطقه ای مصوب شد از آب سد مشمپا در استان زنجان و مرز میانه برای پمپاژ آب به اراضی زراعی میانه استفاده کنند.

تمامی این امتیازات برای منطقه میانه خیر و برکت بوده و غیر از ذخیره سازی آبی که همواره از کنار ما عبور کرده و از دست ما می رفت ، تأثیرات آب و هوایی ، زراعی و باغی ، توریستی و از همه مهمتر تولید برق را به همراه داشت.

معلوم شد آب آیدوغموش برای شرب مناسب نیست و هزینه سنگینی برای تصفیه آن جهت شرب باید پرداخت شود لذا مقرر گردید آب شرب شهر میانه از آب سد امیرآباد یا همان گرمی تأمین گردد. در مسیر انتقال این آب گوارا و سالم به شهر میانه مقرر گردید بیش از 20 روستای مسیر نیز از این آب شرب سیراب شود. مخزن تصفیه آب این سد در ساری قمیش قرار گرفت. لازم به توضیح است که میانه ایها در هر ساعت حدود 1800 متر مکعب آب مصرف می کنند که هم اکنون بسیاری از این حجم از چاه تأمین می شود درحالیکه سد گرمی و مخزن تصفیه ساری قمیش به تنهایی قادر به تأمین این آب می باشد.

سد گرمی در مقایسه با سد استور با حجم 700 میلیون متر مکعب و سد آیدوغموش با حجم 150 میلیون متر مکعب ، بسیار کوچک بوده و کمتر از 50 میلیون متر مکعب آب را ذخیره می کند و سطح سیراب کرده اش نیز 1600 هکتار است که در قیاس با آن دو سد بزرگ نیست اما در مقایسه با سدهای استان جزو سدهای مطرح است.

تمامی این طرح ها علاوه بر مطالعات اولیه و مصوبات وزارتی در زمان خود ، در زمان دولت نهم و دهم نیز در سفر استانی و جلسه رسمی هیئت دولت مورد تصویب رسمی دولت آقای احمدی نژاد قرار گرفت و با تزریق بودجه مناسب بهتر و سریعتر از گذشته پیشرفت داشت و همشهریان عزیز میانه ای خود می دانند که سد استور عملاً از دو سال گذشته تقریباً تمام شده بود و سد آیدوغموش که یکی از زیباترین و منحصر به فردترین سدهای کشور است مورد بهره برداری قرار گرفت لیکن سد گرمی از خردادماه امسال به یکباره بدون هیچگونه دلیل و توجیهی کاملاً متوقف شده و کارگاه های مربوطه جمع آوری شد! درحالیکه در آخرین رایزنی ها قرار بود تا آخر سال 91 شهروندان میانه ای آب گرمی را بنوشند و از دست آب غیراستاندارد کنونی نجات یابند.

خب! چنین پروژه ای که بیش از 70% پیشرفت داشته است وقتی متوقف می شود چه زیان جبران ناپذیری برای کشور و منطقه دارد؟ بیش از 500 میلیارد ریال هزینه برای این پروژه و توقف بی دلیل آن ، تلف کردن تمام این بودجه است. تصفیه خانه ساری قمیش اکنون بیش از 60% پیشرفت دارد و لوله کشی از ساری قمیش به سمت میانه پیشرفت خوبی داشته است ، بسیار قابل تأسف و ناامیدی است که چنین پروژه ای در نیمه پایانی متوقف شود و به سرنوشت پروژه های نیمه تمام دیگر دچار شود.

 

و اما در مورد دستور ویژه رییس جمهوری و تلاش نماینده محترم میانه مهندس حسینی چند نکته را باید اضافه کنم:

ـ مهندس حسینی نیک می دانند که بسیار پروژه های کلانتر و چشمگیرتر از این پروژه مانند آزادراه تهران ـ شمال با صرف هزینه های صدها میلیارد تومانی متوقف شده و متوقف شدن پروژه ای با 50 یا 60 میلیارد تومان هزینه صرف شده دور از انتظار نیست و اگر غفلت نماید تمام این هزینه بر باد خواهد رفت. لذا همتی عالی و نفوذی بالا لازم است که در سطح فراتر از وزیر در حد هیئت دولت و یا شخص رییس جمهور این پروژه را جانی دیگر ببخشد و آب شرب بیش از 120 هزار نفر را تأمین کند.

ـ ضمن برشمردن پیشینه این پروژه و تقدیر از مهندس هاشمی و مهندس کیافر در این باره ، باید اذعان کرد که هزینه لازم برای اتمام این پروژه بیش از 100% هزینه بسیاری از پروژه هاست و به نظر بین 20 تا 30 میلیارد تومان بودجه و شارژ مجدد لازم است که این قافله به سر منزل مقصود برسد. ناگفته پیداست که کندن 30 میلیارد تومان از بودجه دولت در این وضعیت اقتصادی کار آسانی نیست و مطمئن باید باشیم تمامی رایزنی ها غیر از این مسیر میانبر به بن بست می رسید.

ـ تکیه بر دستور ویژه ریاست جمهوری همراه با مصوبه رسمی هیئت دولت در سفر استانی ابزاری است که با استفاده از آن باید 20 تا 30 میلیارد تومان دیگر از دولت گرفت تا 120 هزار شهروند میانه ای از دست این آب ناسالم نجات یابند.

ـ به عنوان یک شهروند میانه ای از اینکه نماینده محترم میانه کلان نگر هستند و به مسائل حاشیه ای و ریز نپرداخته و به مسائل بنیادین میانه پرداخته و چنین دستور ویژه ای را اخذ کرده اند خوشحال هستم و این اقدام دقیق و ظریف را می ستایم. امیدوارم تا 9 ماه بعد آب گوارای گرمی چای، به کام شهروندان میانه ای خوش بیاید. انشاءالله