یاد آن یار سفر کرده بخیر

 

یادش همیشه جاودانه است چون صدای جاودانی داشت. لغت ادب را در او معنی کردم. به تمام معنا در رفتار و گفتار "ادب" داشت. صدای چپ کوک بسیار دلنشینی داشت و در آواز اصیل ایرانی جزو اساتید ممتاز و مدرسان توانمند بود که برخلاف بسیاری از مدرسان آواز، اجرای زیبا نیز داشت.

آن استاد علاوه بر آواز اصیل ایرانی که بارزترین هنرش بود، مزین به هنرهای دیگری مانند تارنوازی، خوشنویسی و شعر نیز بود.

سه سال پیش در چنین روزی ، خیلی غیرمنتظره و غیرقابل باور از میان ما رفت. هنوز هم چشمم دنبالش هست. خداوند رحمتش کناد و در بهشت برین جایش دهاد.

در سومین سالگرد درگذشت مرحوم استاد بهرام سارنگ (آزمکان) از سه هنر او ، سه هدیه تقدیم مخاطبان عزیز صدای میانه می کنم. برای شادی روح آن مرحوم فاتحه ای تقدیمش فرمایید. 

 

خط استاد بهرام سارنگ

استاد به مدت 5 سال در محضر استاد عبدالرسولی نستعلیق را فراگرفت.

 

آواز استاد بهرام سارنگ

استاد بهرام سارنگ از شاگردان نامی و موفق مرحوم استاد کریمی بود. در آخر عمر خود یک آلبوم ترکی کار کرد اما عمرش برای انتشار آن کفاف نداد. درآمد این آلبوم برای زلزله زدگان ورزقان اهدا شد. لینک زیر تمامی قطعات آلبوم اوینار استاد سارنگ هست که می توانید هم بصورت آنلاین گوش دهید هم آنرا خرید نمایید.

لینک آلبوم اوینار استاد بهرام سارنگ

 

شعر استاد بهرام سارنگ درباره میانه

استاد بهرام سارنگ از اعضای صدای میانه بود و چند هفته پیش از فوت این شعر زیبا را برای صدای میانه هدیه کرد:

 

الا ای "شاهد" مهد دلیران 
هنرمند و ادیب دشت شیران

ز آذربایجان ، آن مهد زرتشت 
که"مهداد"ش بود رشک دبیران 

ز ملک شهریار و خاک "بحری" 
که بس خفتند خیل شهریاران

"اجلی"مست می سازد ز خطش 
دل‌ و جان، چون زلال چشمه ساران

ز"صادق" تا "امینی"بس خردمند 
چو"طالبپور" و "ایرج" بزم داران

بسی‌ اهل خرد دارد دیارم 
که گر‌ گویم شود بیش از هزاران

دُر افشاندی و ما را یاد کردی 
نمودی این حقیر از شرمساران

گذر کردی تو در بزم خرابات 
نظر کردی بسوی میگساران

تو از خاک هنرمندان خاموش 
ز دشت سبز قافلانکوه ایران

تو اهل معرفت، ر‌هجوی حقی‌ 
بر آور بانگ هوی حق مداران

نشد درمان ز هشیاری مرا درد 
بگردان جام سر مستی به دوران

چو چنگ اندر خروش آور تو ما را 
بپا کن بانگ نوش شادخواران

مرا گویی که بلبل سان بخوانم 
تو دیدی مرغکی بی‌ بال پران ؟!

پر و بالم تویی ، آوازم از دوست 
ز مستان ، می‌‌پرستان ، گلعذاران 

سخن کوتاه کن "سارنگ"! برخیز
که دست افشان روی سوی دیاران