بزرگترین و مهمترین وزارتخانه کشور یعنی آموزش و پرورش بنیان اصلی جامعه است و از هر وزارتخانه ای از نفت گرفته تا اقتصاد و بهداشت اهمیت بیشتری دارد زیرا آموزش و پرورش انسان ساز است و اگر در جامعه ای افرادش انسان نباشد هرچند دارای بالاترین پیشرفتهای اقتصادی و فناوری باشد بی ارزش است.با این مقدمه نگاهی می کنیم به تاریخچه آموزش پرورش در شهرستان میانه ، که توسط یکی از دبیران خوش فکر و با تدبیر شهرمان آقای جمشید اطهری تهیه و گرد آوری شده است
معلمی که اعتقاد دارد تعلیم و تربیت صحیح می تواند فرد را به اوج ارزشها رسانده و یا اینکه وی را به سقوط بکشاند .قبل از اینکه به تاریخچه آموزش و پرورش میانه بپردازم لازم می دانم اشاره کنم آقای جمشید اطهری که مجموعه این کتاب مرهون تلاشهای وی و همکاران فرهنگی اش بویژه مرحوم محمدرضا فکور می باشد در بهمن ماه سال ۱۳۳۴ در میانه متولد و پس از گذراندن دوره آموزش ابتدایی در دبستانهای شاه عباس،امیر کبیر و دوره متوسطه در دبیرستان شاپور آن زمان ، در سال ۱۳۵۳ موفق به اخذ دیپلم گردید. آقای اطهری در همان سال وارد دانشگاه اصفهان شد و پس از فارغ التحصیلی در سال ۱۳۵۷ از این دانشگاه در سال ۱۳۵۹ به خدمت نظام وظیفه اعزام و پس از گذراندن دوران خدمت سربازی در جبهه های جنگ تحمیلی در سال ۱۳۶۱ به استخدام اداره آموزش و پرورش میانه در آمد. وی پس از ۱۷ سال تدریس در دبیرستانهای دخترانه و پسرانه، دانشسرای مقدماتی و تربیت معلم میانه به عنوان مسئول آموزش متوسطه و در ادامه معاون آموزشی آموزش پرورش میانه منصوب گردید . آقای جمشید اطهری در سال ۱۳۸۸ بازنشسته شد و از سال ۱۳۹۰ با شورای حل اختلاف تا به امروز همکاری دارند.نویسنده این کتاب،
معرفی تاریخچه آموزش و پرورش در میانه رابا نام پر افتخار دبیرستان زینبیه میانه و گرامیداشت یاد و خاطره شهدای این دبیرستان آغاز کرده است که نشانگر ارج نهادن نویسنده به مقام والای شهدای گرانقدر است.این کتاب که در هفت فصل و سیصدو هشتاد صفحه منتشر شده است تاریخچه آموزش و پرورش در میانه را از قول معلمان پیشکسوت از جمله مرحومین آقایان حسن متولی ،موتمن،میرزا رحمت روحانی،مجید شهبازی،عزیز مسلمی و محمد نیکخواه نقل کرده و می نویسد: تا سال ۱۳۱۴ هجری شمسی اداره و یا ساختمان ، کادرو تشکیلات مستقل و گسترده امروزی در منطقه میانه وجود نداشت تا اینکه در سال ۱۳۱۴ دبستانی بنام شاهپور در حیاط استیجاری شخصی بنام غلام اعظمی واقع در چهارراه پایین امروزی و کوچه افتخاردایر شد چون این منزل دارای ۵ اتاق نشیمن بوده و مدرسه دولتی محسوب می شد در یکی از اتاقهای فوقانی همین ساختمان با کادر ۳ نفره با عنوان اولین اداره آموزش و پرورش میانه شکل گرفت که ریاست آن به عهده مرحوم کریم امامی بود. در سال ۱۳۲۸ این اداره به ساختمان فعلی مخابرات منتقل، و پس از مدتی در سال ۱۳۴۹ تشکیلات اداری آن به محل دبیرستان شهدای زینبیه فعلی که در آن زمان ساختمان نسبتا بزرگی بودمنتقل گردید که تا سال ۱۳۵۴ در همان محل استقرار داشت. سپس در سال ۱۳۷۸ به محل جدید فعلی انتقال یافت . نویسنده در فصل اول این کتاب به معرفی منطقه ، موقعیت جغرافیایی ، تاریخی و آثار باستانی ،، ودر فصل دوم به پیشگامان و بانیان آموزش و پرورش و شرح زندگی آنها پرداخته است. شرح زندگی مسولین آموزش و پرورش ، مدیران مدارس میانه،تاریخچه مختصری از مکتب خانه های سنتی میانه،آثار چاپ شده ، پژوهشهای انجام شده ، فعالیتهای علمی سیاسی، سازمان و تشکیلات مهم وابسته از جمله سازمانهای اداری آموزشی و فعالیتها و آثار چاپ شده از دیگر فصلهای این کتاب می باشد . همچنین در این کتاب به نقش فرهنگیان میانه در انقلاب اسلامی اشاره شده و ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی اسامی رزمندگان و ایثارگران فرهنگی شهرستان میانه را منتشرو نحوه حضور معلمان این منطقه در جنگی تحمیلی را یاآور و با اشاره به اینکه امنیت و آرامش امروز کشور مرهون خون شهدای والامقام است به تجلیل از این عزیزان پرداخته است. یکی از ویژگیهای مهم این کتاب که باعث تحول اساسی شده است نام بردن از شخصیتهای نیکو نام و خیّرمیانه است که می توان به مرحوم میزاباقر امام جمعه معروف به فخر العلماو شادروان افتخار دیوان مهدی نثار(امیر موتمن) مرحوم میرزا حسن فروتن،فریدون معماریان، پرویز محمدی، نصرت میرزایی،دکتر افتخار نژاد، فرج میرزایی ، اکبر روحانی اشاره کرد که خدمات ارزنده شان به آموزش و پرورش میانه ستودنی است.
