معلمی سوختن است ، سوختنی که می سوزد ولی نمی سوزاند، هدایت می کند اما هرگز گمراه نمی کند، اما چه میشه کرد بعد از سالها تلاش و زندگی باید تسلیم مشیت الهی شد . متاسفانه روز پنجشنبه هفته گذشته هنگامی که آفتاب در حال غروب کردن بود ضجه و ناله همسر و فرزندان یکی از همین دلسوختگان نه تنها کوچه ها بلکه چهره شهرمان را در تاریکی فرو برد. معلمی که تا آنروز نظاره گر حضور تربیت یافتگان خود در عرصه های داخلی و بین المللی بود
که برای تعلیم و تریت آنها سالها زحمت کشیده و از جان مایه گذاشته بود و آن کسی جز استاد علی سیرانی نبود، معلمی که چراغ هدایت و کشتی نجات دانش آموزانی بود که همه آنها را مثل فرزندان خود می دانست ، این معلم قدر شناس راهنمای خوبیها و نیکی ها و هدایتگر و بیدار کننده جامعه فرهنگی بود چرا ؟ چون شغل انبیا را انتخاب کرده بود تا فرزندان شهرمان را از وادی جهل و ضلالت به سر منزل هدایت و سعادت واز دریای پر تلاطم فساد و انحراف به ساحل امید بخش نجات و نیکبختی برساند زیرا باور داشت سرنوشت جوامع بشری مرهون سعی و تلاش آموزگاران و معلمان است . استاد علی سیرانی معلمی را برای خود بسیار با ارزش می دانست چون به خوبی دریافته بود خداوند متعال نسبت به شان و مقام عالم و متعلم عنایت خاصی مبذول داشته و آنان را بر سایر طبقات ممتاز ساخته است . یادم نمی رود وقتی در چند ماه اخیر با این مرحوم به عنوان معلم نمونه گپ و گفتگویی داشتم با تاکید بر افزودن و به روز کردن اطلاعات معتقد بود معلم باید خود را با تغییر و تحولات امروزی هماهنگ کرده وبا غلبه بر نیاز دانش آموزان بتواند ویژگی یک معلم را به رخ بکشد . مرحوم سیرانی در همین زمینه تاکید داشت بهره گیری از تکنولوژی آموزشی به مفهوم جدید آن و نو آوری های آموزشی باید یکی از لوازم اصلی کلاس باشد. این معلم عاشق تدریس همیشه معتقد بود استفاده از روش های تدریس فعال و همگام با روز نه تنها تدریس معلم را ویژگی خاص می بخشد بلکه جو کلاس را نیز جذاب تر کرده ودر نتیجه فرایند آموزش سریع تر خواهد شد . ولی افسوس امروز این معلم دانا و توانا دیگر در میان ما نیست . معلمی فرهیخته ، دوستداشتنی و از همه مهمتر با اخلاق ، که در شکوفایی خلاقیت نقش به سزایی داشت. و امروز نه تنها همکارانش ، نه تنها دانش آموزانش بلکه همه کسانی که این مرد بزرگ در تعلیم و تربیت فرزندانشان زحمت کشیده و همانند پدری مهربان نگاه مهر و محبت را تکیه گاه آنان کرده بود سر تعظیم فرود آورده و بانگ بر می آورند ای معلم ، ای والا مقام ، ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه مان باریدی ،، تو را به اندازه تمام مهربانی هایت سپاس می گوییم. مرحوم استاد علی سیرانی تحصیلات ابتدایی را در دبستان بحری و متوسطه را در دبیرستانهای امام صادق (ع) و رازی به پایان رساند و در سال ۱۳۴۶ موفق به اخذ دیپلم گردید این تلاشگر عرصه فرهنگ شهرمان در سال ۱۳۵۵ در رشته ادبیات از دانشگاه تبریز فارغ التحصیل و پس از ۳۱ سال تدریس خالصانه در دبیرستانهای مختلف و دانشگاه پیام نور میانه در سال ۱۳۷۶ با افتخار به خدمت فرهنگی خویش پایان داد ولی از آنجایی که مرحوم سیرانی از توانمندیهای بسیار بالایی بر خوردار بود بعد از بازنشستگی نیز همچنان به تدریس در دبیرستانهای غیر انتفاعی سروش و کلاسهای کنکور ادامه داد و بار ها به عنوان معلم نمونه و دبیر ماندگار و پیشکسوت فرهنگی نام خود رادرتاریخ ثبت کرد.
در پایان گرچه غم از دست دادن یک معلم وفادار و عاشق علم و دانش غیره منتظره و سنگین است که در باور هیچکس نمی گنجد اما چاره ای جز تسلیم در برابر مشیت الهی نداریم . ضمن عرض تسلیت به خانواده محترم مرحوم آقای علی سیرانی به ویژه جامعه فرهنگی شهرمان ، غفران و رحمت الهی برای آن عزیز از دست رفته و سلامتی و طول عمر با عزت را برای بازماندگانش از پروردگار متعال خواهانیم .
روحش شاد و یادش گرامی باد.
