اگر به ادارات راهتان بیفتد و کاری داشته باشید بعضا متوجه میشوید که کارمندی به دلیل شغل دوم و... سر کارش نیست!!! بعضی از کارمندان شاغل در اداراتی که با کشت و زرع سر و کار دارند همزمان کارشناس رسمی دادگستری هستند!!! به نظر شما این قانون درستی است که کارمندی بیشتر ساعات کاری و اداری خود را در دادگستری و ... بگذراند و کارهای ارباب رجوع بر زمین بماند؟! آیا بهتر نیست شرط قانونگذار برای افرادی که تقاضای امتحان دادن برای کارشناسی دادگستری دارند عدم داشتن شغل اداری باشد؟ در سالی که مقام معظم رهبری آن را با عنوان" سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی" مزین فرمودند آیا با این بی مبالاتی ها می شود به آن نقطه رسید؟!
شبهه دیگری که وجود دارد اینست که آیا این همکاران کارشناس ممکن نیست در رابطه با موضوع کارشناسی ارجاع داده شده به آنها با توجه به شناخت و دوستی و همکاری که با همدیگر دارند بر روی آن به ناحق اجماع نمایند و از رابطه به جای ضابطه در صدور نظر کارشناسی استفاده نمایند؟!!! آیا کارشناسانی که به همدیگر شناختی ندارند بهتر نیست روی یک مسئله کار کنند تا نظر کارشناسی جامعتری بدون هیچ گونه سوء نظر و طرفداری از طرفین موضوع کارشناسی داشته باشند؟ به نظر شما کدام یک بهتر و جامع تر و بدون شک و شبهه است؟
موضوع دیگر راندمان کاری ادارات است. متاسفانه راندمان مفید کاری که سازمان های بین المللی برای ادارات و نهادهای دولتی ایران اعلام می کنند 22 دقیقه است! با این رویه صحت این آمارها نیز مشخص می شود! در جامعه ای که دغدغه اکثر جوانان و خانواده های آنها پیدا کردن یک شغل می باشد چرا باید افرادی هم زمان دو یا سه شغل داشته باشند و جوانی در حسرت پیدا کردن یک شغل؟!
