بهار ، ناشر بهجت و سور با دستاني پر از شكوفه و مهر ، با قدمهايي سرشار از بركت و سرور و با سيمايي سراسر نور و حضور با آن متانت و رزانت جاودانه اش در راه است.
بهار ، مظهر زايش و رويش سرمدي و شميم روح افزاي قدسي است كه هماره با خود نشاط ، اميد ، سرزندگي ، شور و شعور و ... را به ارمغان مي آورد و بر رخوت ، سستي ، جمود و ... خط بطلان مي كشد. در ثناي اين ربيع دلارام كه بازتابي است از شكوه و وجاهت آن دادار هستي بخش همين بس كه رستاخيز بي بديل طبيعت است و باز هم آن وعده تخلف ناپذير قادر متعال را متذكر مي شود كه رستاخيز ما انسانها هم در پيش است. رستاخيزي كه يگانه توشه اش اعمال مان در اين مزرعه آخرت است.
بهار ، جلوه اي است از صفات جمال و جلال الهي كه خوان نعمت بي دريغش همه جا گسترده شده است. بساط فرش زمردينش در جاي جاي عالم چشمها را مي نوازد و غنچه هاي نوشكفته اش تبسم بر گوشه لبها مي نشاند و آواي هزار دستان خوش الحانش گوشها را به تحرك وامي دارد و باران طرب انگيزش معناي حيات را تداوم مي بخشد و سپهر آبي اش روح را تلطيف مي كند و خلاصه آناتي ناب مملو از عشق به معشوق بي همتا رقم مي زند.
بهار ، سرآغاز طومار آفرينندگي يزدان كه يادآور آن جنت معهود و سالروز اعتدال زمين و سالروز آغاز ولايت علي اعلي (ع) و موجد شروعي دوباره است. شروعي ممزوج با تحول. تحولي بنيادين در حال و احوال كه نمود بارزش بايد در انديشه ، اعمال ، گفتار و نگرشهايمان متبلور باشد.
بهار ، سروش نو شدن ، ديگر باشي ، ديگرخواهي ، ديگر گون شدن و ديگر گون كردن است كه روح و جان آدمي را جلا داده و صفا مي بخشد و رامشي توام با لذت به انسان ارزاني مي دارد كه هوش از سرش برده و مدهوش و مسحورش مي كند و بدين ترتيب او را از حضيض ماديات به اوج عبوديت و قرابت با معبود مي كشاند و كسوت اشرف مخلوقات را بيش از پيش به ثبوت مي رساند.
بهار ، فرصتي است براي زدودن زنگار كدورت از دلها و نزديكي بيش از پيش قلبها. بهانه اي است براي نشر مهرباني ها و تقسيم شاديها و بذل بخششها ، يادماني است مانا براي درگذشتگان و تسلاي خاطري است پويا براي بازماندگان ، دليلي است براي با هم بودن و انگيزه اي است براي با هم ماندن، آغازي است براي حركت و پويايي و پاياني است بر فترت و ايستايي.
پس به احترام اين ميهمان گرانسنگ به پا مي خيزيم و همصدا با هم مي گوييم :
سلام بر بهار ،
سلام بر خالق بهار
و
سلام بر مخلوق پاسدار بهار ...
حامد محقق – بيست و نهم اسفند ماه 91 - ميانه
