علقه هایی قدرتمند و انسانی ما آذربایجانیها را بهم مربوط کرده و همین همبستگی ، موجد ماندگاری این ملت - با آن فرهنگ و تاریخ سترگش - در کنار هم در طول تاریخ بوده است. حس انسان دوستی مشخصه بارز مردمان این دیار است و حالا که گوشه ای از سرزمین زر خیز آذربایجان بزرگ لرزیده و عده ای از همزبانان مان در اهر ، ورزقان و هریس دچار ضایعه ای الیم گردیده اند وظیفه همه ما سنگین تر از قبل می باشد. رنجدیدگانی که اکثرا از روستاییان پاک آیین می باشند و بیشک چشم انتظار معونت و مظاهرت طالبان انسانیت در اقصی نقاط کشور و بویژه ترکها می باشند. در شرایط دشواری که روز به روز عمق فاجعه بیش از پیش معلوم می گردد ، دیدن تصاویر این ضایعه عظمی قلب هر انسانی را ریش می کند. تصاویر ضجه های مادران کودک از دست داده ، اشکهای دلخراش کودکان پدر و مادر از دست داده و ... نشان می دهد دیگر باید از مرزهای زیانبار نژاد و قومیت و جنس گذشت و این چنین است که ناخودآگاه نوعی انقلاب درونی بوجود می آید و احساساتی سره را موجب می شود برای یاری و همدردی آنی.
و شاید زلزله خانه حیاتمان را در گوشه ای از آذربایجان لرزاند ولی بیشک اراده هایمان را هرگز نمی تواند بلرزاند. شاید زلزله غمی جانکاه بر سینه هامان نشاند ولی همگی دست در دست هم با غیرت خاص آذربایجانی خود و با عزمی استوار ، دوباره خانه دلمان و خانه حیاتمان را در مناطق زلزله زده آذربایجان خواهیم ساخت.
رشته های نامرئی محبت را بهم گره می زنیم و سبدهای مهر را با راستی تقسیم می کنیم و برای ثبت در تاریخ انسانیت آستینهای همت مان را بالا می زنیم تا شاید تسلای خاطری باشد بر رنج غیر قابل وصف رنجدیدگان. اینجا آذربایجان است ، سرزمین نیکان و پاکان و تاریخ سازان و از مردم این دیار جز این انتظاری نیست.
و در پایان برای عزیزان از دست رفته از بارگاه باریتعالی علو درجات ، برای آسیب دیدگان شفای عاجل و برای بازماندگان صبر جمیل را مسئلت دارم و از همه خوانندگان این نوشته خواهش می کنم برای احترام به روح درگذشتگان فاتحه ای نثار ارواح طیبه آنان نمایند.
یا علی مدد / حامد محقق / 24 مرداد ماه 1391
