الف – به بهانه حلول ماه مبارک رمضان
خداوند منان را شاکرم که بار دیگر این فرصت را به ما عطا کرد تا رمضان این ضیافت ناز و جلوه نیاز را دوباره درک کنیم و برای خودسازی و قربت به آستان حضرت دوست درون خود را صیقل دهیم. رمضان تمرین تقوا و ماه به یاد آوردن ضعیفان است بطوری که حلاوتی دگر به آدمی نثار می کند و روح را از حضیض مادیات تا اوج معنویات بالا برده و نورانیتی وصف ناپذیر بوجود می آورد. بیشک رمضان برای این انسان ماشینی تلنگری است برای به یاد آوردن اصالت و رسالت آدمی و دوری جستن از خصایص نکوهیده که او را از آن مینوی جاویدان مهعود دور می کند. رمضان ربیع ادعیه و اوراد دل انگیز است و شوری و شوقی در قلوب ایجاد می کند که انسان به آن جایگاه اشرفیت نزدیک شده و از آن خصایل بهیمه دوری می گزیند.
رمضان ماهی است که قرآن این معجزه بی بدیل و کتاب انسان ساز و ودیعه گرانبهای الهی برای هدایت بشریت از ذلت ضلالت از جانب یزدان پاک و از طریق هاتف وحی بر قلب آن رسول نازنین نازل گردید برای نجات و رهایی همه نسلها در همه عصرها. کتابی که بزرگترین نسخۀ نجات دهندۀ بشر از قیود خودساخته ای است که بی جهت بر پاى و دست و قلب و عقل خود پیچیده ایم و چه مصیبت بار و غمانگیز است که مسلمانان متاعى دارند که از صدر عالم تا نهایت آن نظیر ندارد و نتوانستهاند این گوهر گرانبها را که هر انسانى به فطرت آزاد خود طالب مفاهیم عظیم آن است آنطور که باید و شاید عرضه کنند و متاسفانه از آن غافل و در گوشه کتابخانه ها و ... قرار داده اند.
رمضان ماه لیالی پرمهابت قدر است . شب های که با قلبهایی الیم آکنده از نیاز ، دستهایی بلند شده به راز و نیاز و چشمهایی پر از سرشک ناز ، میهمان درگاه آن مالک مطلق می شویم و از در توبه و برائت از آن ارحم راحمان طلب مغفرت می کنیم به خاطر ناپاکی ها ، نا مهری ها ، نامردمی ها و ... که مرتکب شده ایم و سر تا پا منتظریم تا با بزرگی و جلال، بخشش و بخشایش آن حاکم مطلق را دریافت کنیم.
و رمضان ماه عروج روح بزرگ ، وجدان پرعظمت و صدای دلنواز عدالت انسانی ، علی اعلی(ع) است. دردمندِ درد آشنایی که قربانی تحجر و تعصب عنودان بدگوهر شد و در راه رسالت خداییش که همانا بسط عدالت بود شربت نوشین شهادت را نوشید. امیر مومنان (ع) بزرگِ بزرگان عالم ، بی همتا نسخه ایست که خاور و باختر جهان ، نه در گذشته و نه در حال ، صورتی بر طَبَق او مشاهده نکرده است و تاریخ و حقیقت به خوبی شاهدی بر این مدعا هستند. رمضان فرصتی است تا تامل کنیم در نهج البلاغه . راه روشنی که نازله روح بلند و والای علی (ع) است برای تعلیم و تربیت خفتگان در بستر مَنیّت و در حجاب خود و خود خواهی ، معجونی است برای شفا ، مَرهمی است برای درمان آلام و مجموعه ای است به وسعت یک جامعه بزرگ انسانی.
ب – رمضان و تبعیض بین کارگران و کارمندان
همه ساله دولت محترم با فرا رسیدن این ایام مبارک ، جهت بهره مندی بیشتر کارمندان از فیوضات معنوی این ماه ساعات کاری کارمندان را تغییر می دهد و امسال نیز ساعت کار کارمندان را از ساعت 9 صبح تا 14 ظهر (پنجشنبه ها 9 تا 13)و در لیالی قدر از ساعت 10 صبح تا 14 ظهر تعیین کرده است. حال سئوالات اساسی در این زمینه به ذهن حقیر می رسد :
چه فرقی وجود دارد بین کارمندان و کارگران؟
آیا کارگران مسلمان نیستند؟
آیا آنها خونشان مثل خون کارمندان سرخ نیست؟
آیا کارگران در فضای دیگری فعالیت می کنند؟
مگر فراموش کرده ایم که کارگران با آن همه مشکلات و مشقات مبرهن بازهم بار اصلی توسعه کشور را بر دوش می کشند؟
مگر فراموش کرده ایم که کار مفید در ادارات دولتی چند دقیقه است؟
چرا باید این چنین تفاوتی و تمایزی بین انسانها شاهد باشیم؟
وقتی به خاطر آلودگی هوا تصمیم به تعطیلی می گیریم فقط کارمندان با آن کار مفید چند دقیقه ای شان از آن هوای آلوده استنشاق میکنند که خاطرشان را مکدر می سازد و کارگران با خیال راحت از اکسیژن خالص استنشاق می کنند؟
کاش شرایطی فراهم آید که کارگران ، این جامعه زحمتکش نیز همپای کارمندان از تسهیلات در نظر گرفته شده توسط دولت بهره مند گردند.
میانه /31 تیر ماه 91/ حامد محقق/ hamedmohaqqeq@yahoo.com
