راه ها همواره به عنوان شریان ارتباطی، تجاری و زندگی بشر در جهت رفع نیازهای متقابل مناطق عمل می کنند. اهمیت راه به میزان عبور و مرور و مسیرهای مبداء و مقصد است. وقتی اسم یک راه جاده ترانزیت می شود یعنی اهمیت وجود آن تنها برای یک منظقه و شهر نیست و وجود آن برای کل دنیا اهمیت دارد.
یکی از این جاده های پراهمیت، جاده ترانزیت میانه است که روزانه هزاران خودرو از آن عبور می کنند که این روزها این جاده پر اهمیت حال و روز خوبی ندارد. اگر گذرتان به مسیرهای ورودی شهر بیفتد- که قطعاً هر روز از آن عبور می کنید- شاهد بی مسئولیتی مسئولین شهرمان خواهید بود که چگونه بی تفاوت از کنار این فاجعه عبور می کنند و خم به ابرو هم نمی آورند.
از هرکس پرس و جو می کنی، دیگری را مقصر می داند. نمی دانم در این مملکت کی تقصیرات را به گردن دیگران انداختن تمام خواهد شد؟ (البته جواب این سوال ریشه در خیلی چیزها دارد که مجال بحث اش نیست).
اینکه اداره راه مسئول نگهداری این جاده است یا شهرداری، این موضوع ربطی به من شهروند و راننده عبوری و دیگران ندارد. آنچه مسلم است بی مسئولیتی این ارگان هاست و ضعف نهادهای نظارتی و حکومتی که به نظر می رسد زندگی و جان مردم برایشان مهم نیست. و فعلاً سرشان در جای دیگری گرم است.
سرپرست محترم فرمانداری، آقایان نماینده ها، آقای امام جمعه. یک لحظه خودتان را جای آن راننده بدبختی که شبانه از این جاده به اصطلاح بین المللی عبور می کند و در این چاله ها می افتد بگذارید. به والله انصاف نیست که با مردم اینگونه رفتار می کنید. در این شرایط بحرانی مملکت که مردم به خاطر آب و نان زن و بچه شان، خود را به آب و آتش می زنند، روا نیست این مردم نجیب را به حال خود رها کنید. با نگاهی به این عکسها خودتان قضاوت کنید که چرا باید سهم و حق این مردم از این همه نعمت در این مملکت، این باشد.
به خود بیائید. روا نیست!
