تلنگری به مهربانی:
روزی وارد قهوه خانه ای شده و پس از سفارش قهوه ، پشت میز نشستم. در کمال تعجب دیدم بعضی از مشتریان جلوی پیشخوان می آمدند و با اینکه تنها بودند سفارش دو قهوه می دادند . آنها می گفتند : دو تا قهوه لطفا. یکی برای خودم و یکی برای دیوار!
از نوع سفارش در حیرت ماندم. سپس متصدی سفارش، یک قهوه به آن سفارش می داد و یک برگه کوچک که روی آن نوشته بود (( قهوه )) روی دیوار می چسباند . جالب اینکه آن دیوار پر از این برگه ها بود .
در ذهنم هزاران فکر به وجود. آمد که دلیل این کار چیست؟
در افکارم غوطه ور بودم که مرد ژنده پوشی وارد شد وگفت : ببخشید ، لطفا یک قهوه از حساب دیوار! و پیشخدمت یکی از کاغذها را از روی دیوار برداشت و پاره کرد و به آن پیر مرد یک قهوه داد بدون اینکه از او پولی بگیرد. این بود داستان حساب دیوار./
محبت، ایثار، مهربانی و بخشش جلوه های از خدا گونه شدن است. وقتی برای خرید میوه مراجعه می کنید. مبلغی برای میوه روی دیوار اختصاص دهید . این می تواند بین شما و فروشنده مخفی بماند .
بسیارند افراد ضعیف و شریفی که با مشاهده قیمت بالای میوه عقب نشینی می کنند . اینجاست که میوه فروش مورد اعتماد شما، با پشتوانه دیوار، میوه درخواستی آن شخص را با قیمت مورد رضایت او حساب خواهد کرد. حساب دیوار را در قنادی، نانوایی و بسیاری جاهای دیگر هم می توان ایجاد کرد. همچنین بعضی وقتها به سوپرمارکت های محله ها سر بزنید و بخشی از حساب بدهی و نسیه مردی را که زیر فشار زندگی مستاصل شده بپردازید.
اگر این کار را با عشق انجام دهید : نیروی عشق سراسر وجودتان را فرا میگیرد و بسار بیشتر از میزانی که بخشیده اید دریافت خواهید کرد. این خود راهی است که می توان خداوند را تجربه کرد.
خداوند عشق است؛ اگر در طول زندگی ات غشق ورزیده باشی. بدان که خدا را تجربه کرده ای. خداوند رحمت است و ایثار است. اگر در طول زندگی ات حتی یک بار نیاز کسی را به نیاز خودت ترجیح داده باشی بدان که خدا را تجربه کرده ای.
این طرح انسان دوستانه قبلاً توسط بسیاری از انسانهای پاک کمابیش در برخی از شهرهایمان اجرا شده و می شود. مغازه داران ما می توانند با فراهم کردن بستر این طرح نیک، شرایط را برای مهربانی آماده کنند؛ یک دیوار مهربانی. این نوشتار تنها تلنگری است تا در این ماه عزیز و خدایی، ما هم خود را سهیم نماییم. ما نمی توانیم نیاز کامل یک خانواده و یک جامعه را رفع یا فقر را ریشه کن کنیم، اما می توانیم سهمی در این کار نیک داشته باشیم، برای دل خودمان، برای آخرتی که نمی دانیم این یک کار کوچک چه پاداش فوق العاده ای خواهد داشت.
پرنده ای با عجله به برکه ای می رفت و آبی در دهان می آورد و روی آتشی که در باغچه ای افتاده بود می ریخت. پرسیدند: چه می کنی؟ گفت: خانه دوستم آتش گرفته، کمک می کنم. با تمسخر گفتند: با این قطره های اندک تو این آتش خاموش نمی شود! پرنده پاسخ داد: می دانم. اما اگر روزی کسی از من پرسید وقتی خانه دوستت آتش گرفت، تو چه می کردی، خواهم گفت تمام تلاشم را کردم. . . / یا علی