با وجود خشکسالی پیاپی در سال های اخیر و خشک شدن آب چشمه ها و کم آبی رودخانه ها، نبض حیات در کالبد طبیعت همچنان به آرامی می تبد. امروز سری به کوه قافلانتی (قافلانکوه) زدم و اوقاتی هرچند کوتاه اما خاطره انگیز را سپری کردم. تمامی اشکال حیات در انتظار قطره ای امید که از آسمان بر آنها نازل شود. با وجود این، بودند گیاهانی که با کم آبی سازش یافته و همچنان باطراوت بودند و سبز. گوشه هایی از کار امروزم را با تصویر بیان می کنم:
